En toen was er een zoon :-) , 17/10/2012

Tijdens mijn tweede zwangerschap, eentje met veel kwaaltjes en pijntjes, heb ik weinig genaaid! Na de misselijke periode heeft het een tijdje geduurd voordat ik weer achter mijn machientje kroop en dan nog dit ik dat enkel uit verplichting. 
IK lag liever op de zetel op het einde van de dag, die veel vermoeiender is met een puberende peuter!

Eenmaal mijn prachtige zoon geboren werd, kreeg die bevalling nog een lelijk staartje en had ik door de hele gebeurtenissen weer enige tijd nodig om helemaal terug mezelf te worden.
Toen het ergste achter de rug was, droomde ik in januari 2013 weer van naaien en mooie kleertjes, leuke spulletjes en mijn To do-lijstje dat in mijn hoofd bleef groeien.
Dus ik zocht weer toenadering naar mijn machientje en uit het oog bleek zeker niet uit het hart, de liefde was nog steeds even groot als tevoren, misschien zelfs nog groter want ik ben niet meer gestopt met naaien en met momenten ging het aan een hoog tempo door!

Maar toen was er dus een zoon, een babyjongentje! Mijn lieve kleine Josh! Een nieuwe liefde in mijn leven! Mmm smelt, wat een zoon toch met zijn mama kan doen!
Moeke en ik waren voor de doopsuiker natuurlijk weer creatief bezig geweest, alles in het thema van de babykamer, kabouters. 
Net als bij Alex maakte tante Heidi een muurschildering op de babykamer en die tekening kwam ook op het geboortekaartje en de doopsuiker werd ook bij het thema gemaakt!

Ik maakte een vlaggenlijn voor bij de doopsuiker en later voor op het kamertje!

De doopsuiker

Een sleutelhanger van een paddenstoel van vilt genaaid met de hand door mij (Mama) 

of een kaboutertje gehaakt door Moeke.

Het kamertje met de muurschildering waarop alles gebaseerd is.